ေဆးဆီုးထားတဲ့ ၇န္ကုန္ညမွာ နင္ဟာ အျဖဴေရာင္ သီခ်င္းျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္..
အနာမွန္းမသိဘဲ နတ္၇ွိဳင္းစြာ အျမစ္တြယ္ျပီးမွ.... ငါ သိခြင့္ရလိုက္တယ္...
ရင့္က်က္ပါျပီဆိုတဲ့ ငါ့အေတြးထဲမွာ...ခပ္တီမ္တီမ္အေတြးနဲ ေပ်ာ္ခဲ့မီေတာ့...
တေန႕ နင္နဲ ငါေဝးၾကျပီ....ျပန္ဆံုရန္ မလြယ္တဲ့ မ်ဥ္းျပိဳင္ အျဖစ္နဲ့ေပါ့ေလ...
ရာသီေတြေတာင္ ေနဝင္ မီုးခ်ဴပ္ ေျပာင္းလဲလာတလို... ငါတို႕လဲ..
ခပ္စီမ္းစီမ္း အျပံဳးေတြနဲသာ ႏွုက္ဆက္ၾကေလရဲ့...
အေဝးေရာက္မွ ခ်စ္တက္မွန္း နားလည္လာေပမယ့္...
ငါတို႕ ဒီ အျဖဴထည္ကို္ ဖ်က္ဖို႕ မၾကိဳးစားခဲ့ခ်င္ဘူး...
လြမ္းလိုက္တာ လို႕ ေျပာဖို႕က နင္ ငါ့ခ်စ္သူက မဟုက္ခဲ့တလို...ငါတို တစီမ္းေတြလဲ မဟုက္ခဲ့ပါဘူးေလ..
အမွားေတြ ေတြရင္ ၇င္႕က်က္လာဖို႕ပဲ က်န္ေပမယ့္..ဒီအမွားေတြထျမွာပဲ နစ္ေမ်ာ္မီခဲ့ရသူပါ..
ေနာက္ဆံုး နင္ထားခဲ့မွာ သိထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္က ဘာေတြမ်ား ေတာင္းဆိုဝံမွာလဲ...
မဆံုနိင္တဲ့ ကံတရားဟာ... တျခားလူေတြထက္ ပိုျခားနားခဲ့တယ္...
ပန္းပ်ိဳေတြ ေလယူရာ ယီမ္းတလို နင္လဲ အေဝးမွာ ေပ်ာ္ေနမွာေပါ့ေလ...
မ်က္၇ည္ေၾကြေလာက္ေအာင္ ငါ မရူးခဲ့ေပမယ့္...အခ်ိန္တိုင္းေတာ့ ေမ်ာ္လင့္မီခဲ့ရတဲ့သူပါ...
ကိုယ္တိုင္ စိုက္ပ်ိဳးတဲ့ အလြမ္းသစ္ပင္ဟာ တေျဖးေျဖး ၾကီးထြားလာေပမယ့္... ငါ မခုတ္၇က္ဘူး...မဖ်က္ဆီး၇က္ခဲ့ဘူး..
ဒါဟာ နင္ေပးတဲ့ အမွတ္တရေတြထဲက တန္ဖိုး အၾကီးဆံုးမို႕ပါ...
နင္႕ အေၾကာင္း ၾကား၇တဲ့ စကားေတြ သတင္းေတြ ဖက္မီတိုင္း.. အရုပ္တစ္၇ုပ္လို ျငီမ္သက္ခဲ့ရတယ္..
ရင္ကဲြနာ လူတစ္ေယာက္တြက္ ဘာက ေမ်ာ္လင့္ခ်က္လဲ... ဘာက ရွင္သန္ခ်င္းလဲ...
စူးမီတဲ့ အသဲ အခါခါ နာက်င္ရေတာ့ ျပန္ေတာင္းတမီတယ္.. အရင္က စေတြခဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကိုပဲ...
ျပန္ျပီး အစားထိုးခြင့္ရွိခဲ့ရင္... တခ်ိန္က အျဖဴထည္ ဘဝေလးသာ ငါေတာင္းတမီရဲ့..
တကယ္ေတာ့... အခ်စ္ဆိုတာ နာနာက်င္က်င္ ခံစားမွ... နားလည္တဲ့ စကားလံုး မဟုက္လား...
ငါ့ ျမတ္နိးတဲ့ လူတစ္ေယာက္...တျခားသူနားမွာ ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုရင္..ျပံဳးေနတယ္ဆိုရင္...
No comments:
Post a Comment